sevgilinin gözünden sevgili.

bana bakarsın gözlerini kacırarak.
diyemezsin ki aslında bende cok sevdim seni.
aklıma gelir hep hallerin, gulerim bazı bazı
diyemezsin ki aslında özlerim ben seni,
seninkinden cok belki de
itiraf edemem kendime, kaldıramaz batarsam bu çukura diye
aşk cukuruna.
sana yazdırdım mı şiirleri, söylettim mi şarkıları?
aglattım mı seni gunlerce gecelerce
her kadehte beni bulmaya calıstın mı?
bende dusundum seni her gece,
senin ictigin her kadehte aklımdaydın.
soyledıgım sarkılar sanaydı, bakıslarım senin
sigarami icerken bile geldin aklıma ara ara
olsaydı da sigaramin dumanına sarsam deseydi dedim.
bende cok sevdim seni,
ama olurum ben boyle.. dalarım kendime,
düşüncelerimde bogulurum.
soyutlanırım tıpkı bir melek gibi.
meleginim senin ,bilirim icten ice.
beni bırakamazsın diye de bundandır soylemem.
omzundakinden nasıl vazgecer insan
senin canını veren ben degilim ama gerektiginde Azrail'in olurum
canını bile ben alırım.
neden mi eminim bu kadar kendimden?
cünkü ben senim, sen de ben!
                                                     MELİS SARACOGLU

Diyemedim!

simdi agzımda su sarkı vardı aklıma geldi yazmak. 

"gidiyorsun

bilmedigim uzaklara

bakarken ardından

gitme kal diyemedim"

"ayrılık bircok seyi aldı goturdu benden

dostlarım sordular o gitti diyemedim."

Ben bu sarkıyı birine kalmaya giderken, uzun sureli ailemden ayrılırken ki bazen 1 gun bile uzun gelebilir, arkadaslarımdan ayrılırken, havaalanlarında, otogarlarda, sarılırken, opusurken, kısacası vedalarda soylerım. gidersek de donemezsek; dönersek de bulamazsak diye soylerim hep. 

birine "seni seviyorum" demeyi de alıskanlık edinmişimdir. hissederek soyleyeceksem gozune bakarım sarılırım, hisseder zaten o ama kapatırken telefonu, vedalasırken, yola giderken soylerim. soylerim ki o pişmanlık omur boyu kalmasın icimde. hem sevdiklerine o en guzel iki kelimeyi birlestirmenin ve bunu ona hissettirmenin nesi kotu ki ? 

"simdi her sey anlamsız

YARIM KALDI aşkımız

akarken gözyaslarım deli gibi zamansız

seviyorum seviyorum seviyorum diyemedim!"

Gururun engel olmasın, seviyorum de! 

her anında yanında olabilsem

o kadar etkilendim ki, bogazım dugumlendi, cumle kuramadım, tuslara dokunamadım. cok degişik. bazen sozcukler agzımızdan cıkıyor ama aslında hıc anlamadan soyluyoruz , " hic bir sey gorundugu gibi degil." ne demek ki bu? aslında bılıyo muyuz? yolda yururken bi insanla gozgoze gelıyorum, dusunuyorum: acaba ne derdi  , ne tasası vardır?? sonra ben kendime dalıyorum, sessiz oluyor her yer. bazen de cıglık cıglıga bir feryat! bir tanıdıgım dedi ki çok gülenin cok derdi vardır, öyle midir? saklamaya mı calısır. yada hic gulmuyorsa mı sorun aranmalı, kendini aynaya teslim etmeli?? kndine gelmeli.. birisi yardım etmeli. herkesin ilk yardım edecegi kişi kendisidir ama,buna eminim. insan istemezse yaptıramaz kimse ona bir sey.

ogrendim bugun. 2 haftadır tanıdıgım ,2 kez yanında uyudugum insanın hayatının en buyuk "sey"ini ogrendim ,belki de daha buyugu vardır, "sey" diyorum cunku o mutluluk mudur, üzüntü mü, pişmanlık mı, geri dönüş mü, yeniden başlama mı, nokta mı virgül mü, nedirrr bilmiyorum,isim koyamıyorum belki de bunun icin ogrendigimde tepkimi veremedim. sadece gözlerim doldu, neden doldu gözlerim? benim sorunum buyuk sandıgım icin mi , ona yeterince onem vermedigimi dusundugum icin mi yada onun ne kadar guclu oldgunun farkına vardıgım icin mi?

o toparlamış kendini, ama gordum ki nicedir dalıp gitmesi, gulerken aslında dalıp gitmesi bundanmıs. bi yıkık varmıs icinde , bir harabe.. hic olmadık bi yere aklına gelir, dalar gidermiş. bana actı kalbını, hislerini, gecmişini.. ben nasıl onu sevmem ki simdi. o beni secmişken ben nasıl... nasıl...

emin oldugum tek sey hayatımda kalıcı insanlardan birisi olucaktır o, beni mutlu edebilecek, varlıgını hissettirebilecek, omzunda ağlanabilecek, yanında uyunabilecek bir "birey"dir o. o büyümüş de olsa bir cocuktur aslında hepimiz gibi. 

 (bu yazı 13.08.2010 tarihinde tarafımdan yazılmıstır.)