Diyemedim!

simdi agzımda su sarkı vardı aklıma geldi yazmak. 

"gidiyorsun

bilmedigim uzaklara

bakarken ardından

gitme kal diyemedim"

"ayrılık bircok seyi aldı goturdu benden

dostlarım sordular o gitti diyemedim."

Ben bu sarkıyı birine kalmaya giderken, uzun sureli ailemden ayrılırken ki bazen 1 gun bile uzun gelebilir, arkadaslarımdan ayrılırken, havaalanlarında, otogarlarda, sarılırken, opusurken, kısacası vedalarda soylerım. gidersek de donemezsek; dönersek de bulamazsak diye soylerim hep. 

birine "seni seviyorum" demeyi de alıskanlık edinmişimdir. hissederek soyleyeceksem gozune bakarım sarılırım, hisseder zaten o ama kapatırken telefonu, vedalasırken, yola giderken soylerim. soylerim ki o pişmanlık omur boyu kalmasın icimde. hem sevdiklerine o en guzel iki kelimeyi birlestirmenin ve bunu ona hissettirmenin nesi kotu ki ? 

"simdi her sey anlamsız

YARIM KALDI aşkımız

akarken gözyaslarım deli gibi zamansız

seviyorum seviyorum seviyorum diyemedim!"

Gururun engel olmasın, seviyorum de!